Abdullah dedi

Vietnam ekonomisi dünyanın 44'üncü büyük ekonomisidir ve 1980'lerin ortasından bu yana Vietnam, açık pazara dayalı bir ekonominin desteğiyle oldukça merkezi bir komuta ekonomisinden muazzam bir dönüşüm gerçekleştirdi.

Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, aynı zamanda dünya ekonomileri arasında en hızlı büyüyen ekonomilerden biri; yaklaşık %5,1'lik yıllık GSYİH büyüme oranıyla, ekonomisini 2050 yılına kadar dünyanın 20'nci büyük ekonomisi haline getirecek.

Bununla birlikte, dünyada en çok konuşulan söz, Vietnam'ın büyük ekonomik atılımlarıyla Çin'i geride bırakma ihtimali olan en büyük üretim merkezlerinden biri olmaya hazır olduğudur.

Vietnam'ın, ağırlıklı olarak tekstil hazır giyim ve ayakkabı ile elektronik sektörü gibi sektörler için bölgede bir üretim merkezi olarak yükselişe geçmesi dikkat çekicidir.

Öte yandan Çin, 80'li yıllardan bu yana muazzam hammadde, insan gücü ve endüstriyel kapasitesiyle küresel bir üretim merkezi rolünü oynuyor.Makine yapımı ve metalurji endüstrilerinin en yüksek önceliği aldığı endüstriyel gelişime büyük önem verilmiştir.

Washington ile Pekin arasındaki ilişkiler serbest düşüşe geçerken, küresel tedarik zincirlerinin geleceği belirsiz.Beyaz Saray'ın öngörülemeyen mesajları ABD ticaret politikasının yönü hakkında soru işaretleri yaratmaya devam etse de, ticaret savaşı tarifeleri yürürlükte kalmaya devam ediyor.

Bu arada Pekin'in Hong Kong'un özerkliğini kısıtlama tehdidi oluşturan ulusal güvenlik yasası önerisinin etkileri, iki süper güç arasında zaten kırılgan olan birinci aşama ticaret anlaşmasını daha da tehlikeye atıyor.Artan işgücü maliyetlerinin Çin'in daha az emek yoğun, üst düzey bir endüstriyi takip edeceği anlamına geldiğinden bahsetmiyorum bile.

Tıbbi malzemeleri güvence altına alma ve bir COVID-19 aşısı geliştirme yarışıyla birleşen bu zorluk, verimliliği her şeyden önce ayrıcalıklı kılan tam zamanında tedarik zincirlerinin yeniden değerlendirilmesine neden oluyor.

Eş zamanlı olarak Çin'in Kovid-19'u ele alması batılı güçler arasında birçok soruyu gündeme getirdi.Oysa Vietnam, sosyal mesafe önlemlerini hafifleten ve toplumunu Nisan 2020 gibi erken bir zamanda yeniden açan ilk ülkelerden biri; çoğu ülke, COVID-19'un ciddiyeti ve yayılmasıyla daha yeni başa çıkmaya başlıyor.

Dünya, Vietnam'ın bu COVID-19 salgını sırasındaki başarısı karşısında şaşkına döndü.

Vietnam'ın üretim merkezi olma ihtimali

Gelişmekte olan bu küresel senaryoya karşı, yükselen Asya ekonomisi (Vietnam) kendisini bir sonraki üretim santrali olmaya hazırlıyor.

Vietnam, COVID-19 sonrası dünyada büyük bir pay elde etmek için güçlü bir rakip olarak ortaya çıktı.

ABD'nin imalat üretimini 14 Asya ülkesinden imalat ithalatıyla karşılaştıran Kearney ABD Yeniden İhraç Endeksi'ne göre, Çin ithalatındaki %17'lik düşüş sayesinde 2019'da rekor seviyeye yükseldi.

Medium raporuna göre, Güney Çin'deki Amerikan Ticaret Odası da ülkenin güneyindeki ABD şirketlerinin %64'ünün üretimi başka bir yere taşımayı düşündüğünü tespit etti.

Vietnam ekonomisi, ihracattaki artışın da yardımıyla 2019'da %8 büyüdü.Bu yıl da yüzde 1,5 büyüme bekleniyor.

Dünya Bankası'nın, en kötü Kovid-19 vakası durumunda Vietnam'ın GSYİH'sinin bu yıl %1,5'e düşeceği yönündeki tahmini, Güney Asyalı komşularının çoğundan daha iyi.

Ayrıca, sıkı çalışma, ülke markalaşması ve uygun yatırım koşullarının yaratılmasının bir araya gelmesiyle Vietnam, yabancı şirketleri/yatırımları cezbetmiş, üreticilere ASEAN serbest ticaret alanına erişim ve Asya ve Avrupa Birliği'ndeki ülkelerle tercihli ticaret anlaşmaları yapma olanağı sağlamıştır. Amerika.

Ülkenin son zamanlarda tıbbi ekipman üretimini güçlendirdiğini ve ABD, Rusya, İspanya, İtalya, Fransa, Almanya ve Birleşik Krallık'ın yanı sıra COVID-19'dan etkilenen ülkelere ilgili bağışlar yaptığını da belirtmeden geçemeyeceğiz.

Bir diğer önemli gelişme ise daha fazla ABD şirketinin üretiminin Çin'den Vietnam'a kayması ihtimalidir.Çin'in pazardaki payı düşerken Vietnam'ın ABD hazır giyim ithalatındaki payı kâr etti; hatta ülke Çin'i bile geride bıraktı ve bu yılın Mart ve Nisan aylarında ABD'nin en büyük hazır giyim tedarikçisi oldu.

2019 yılı ABD mal ticareti verileri bu senaryoyu yansıtıyor; Vietnam'ın ABD'ye genel ihracatı %35 veya 17,5 milyar dolar arttı.

Son yirmi yıldır ülke, çok çeşitli sektörlere hitap edecek şekilde büyük bir dönüşüm yaşıyor.Vietnam, daha çok pazara dayalı ve sanayi odaklı bir ekonomi geliştirmek için çoğunlukla tarım ekonomisinden uzaklaşıyor.

Üstesinden gelinmesi gereken darboğaz

Ancak ülke Çin'le omuz omuza almak istiyorsa çözülmesi gereken pek çok darboğaz var.

Örneğin, Vietnam'ın ucuz emeğe dayalı imalat sanayii doğası potansiyel bir tehdit oluşturuyor; eğer ülke değer zincirinde yukarılara çıkamazsa, Bangladeş, Tayland veya Kamboçya gibi bölgedeki diğer ülkeler de daha ucuz işgücü sağlıyor.

Buna ek olarak, hükümetin küresel tedarik zincirine daha fazla uyum sağlamak amacıyla yüksek teknolojili üretime ve altyapıya daha fazla yatırım yapma yönündeki azami çabalarıyla birlikte, Vietnam'da yalnızca sınırlı sayıda çok uluslu şirketin (ÇUŞ'lar) sınırlı araştırma ve geliştirme (Ar-Ge) faaliyetleri bulunmaktadır.

COVID-19 salgını aynı zamanda Vietnam'ın büyük ölçüde hammadde ithalatına bağımlı olduğunu ve yalnızca ihracata yönelik ürünlerin imalatı ve montajı rolünü oynadığını da ortaya çıkardı.Geriye doğru bağlantılı oldukça büyük bir destek endüstrisi olmadan, Çin gibi bu büyüklükteki bir üretime hizmet vermek hayalden öteye gidemeyecektir.

Bunların dışında, diğer kısıtlamalar arasında işgücü havuzunun büyüklüğü, vasıflı işçilere erişilebilirlik, üretim talebindeki ani artışlarla başa çıkma kapasitesi ve çok daha fazlası yer alıyor.

Bir diğer önemli alan da Vietnam'ın toplam işletmenin %93,7'sini oluşturan mikro, küçük ve orta ölçekli işletmeleridir (MSME'ler), çok küçük pazarlarla sınırlıdır ve faaliyetlerini daha geniş bir kitleye genişletememektedir.Tıpkı COVID-19 salgını gibi, sıkıntılı zamanlarda bunu ciddi bir tıkanma noktası haline getiriyor.

Bu nedenle, işletmelerin geri adım atması ve yeniden konumlandırma stratejilerini yeniden düşünmesi hayati önem taşıyor; ülkenin Çin'in hızına yetişmek için hâlâ kat etmesi gereken çok yol olduğu göz önüne alındığında, sonuçta 'Çin artı bir' stratejisine gitmek daha mı mantıklı olacak? bunun yerine strateji?